REM is onze held

Hiet is het verhaal van onze REM:

Hondengeluk… wie weet wat het is?

Een honden engel bedekte Rem met zijn vleugels zodra de baby was geboren. Zijn eerste geluk was de warme kant van zijn mama, haar warme tong en heel veel heerlijke melk. De wereld naast mama was vriendelijk, de mensen betrouwbaar, de toekomst sereen.

Toen de puppy opgroeide, namen goede mensen hem in huis. En weer zorgde de hondenengel voor de baby. Het hondenkindje probeerde met al zijn kracht aardig gevonden te worden: hij kauwde niet te veel, duldde het niet om plassen te maken, kwispelde met zijn staart en hield van, hield van, hield van iedereen! Ze namen hem mee uit wandelen, gaven hem te eten, wreven soms over zijn pluchen kop en vertelden hem hoe schattig hij was. Hij had zelfs zijn eigen naam!

Op welk moment keerde Angel zich af? Waarom? Wie zal het ooit weten, hij had vast dringende zaken voor zichzelf.

Zijn geluk was in een oogwenk op: de puppy werd in een oude auto geladen en ergens naartoe gereden. Op een groot kruispunt stopte de auto, de deur ging open en het hondenkind werd onder de wielen van andere auto’s geschopt.

Hij kromp ineen tot een bolletje en probeerde verwoed uit te vinden – welke kant hij op moest rennen? Waar waren de betrouwbare en aardige mensen bij wie hij woonde? Overal om hem heen ratelden banden, toeterden auto’s, blies de ijzige wind over de weg. Angst verlamde het jongetje… hij kromp ineen…

De goede hondenengel had tijd om achterom te kijken!

Vanaf de andere kant van de weg rende een meisje (ze bleek gelukkig een asiel vrijwilliger te zijn) naar het bange hondenkind, ze pakte hem in haar armen, al zo groot en zwaar en droeg hem van het verschrikkelijke kruispunt.

Het meisje bracht hem naar het asiel, waar veel verschillende honden waren! Ze stopten hem in het asiel. Beetje bij beetje ging de angst voorbij, de hondenwelp keek nieuwsgierig naar zijn nieuwe wereld, probeerde zijn nieuwe buren te behagen, kwispelde met zijn staart.

Maar de ruige zwarte hond vertelde de pup meteen dat het niet nodig was om naar hem toe te komen en kennis te maken, dat hij de baas was en niemand uitnodigde. De andere buren keken schamper naar de tiener op lange voeten en wilden ook geen vrienden worden. De enige die overbleef was dat meisje, vrijwilliger van het asiel…. Ze gaf de puppy heerlijk te eten, streelde zijn fluweelzachte rug met haar vermoeide hand en vroeg hem: “Waar kan ik je laten, zo’n puppy? Je zult bevriezen in het asiel, je bent nog klein…..

En toen zwaaide de Honden Engel weer met zijn magische vleugels!

De puppy ging naar zijn tijdelijke thuis, dat mensen “FOSTER” noemen. Hier kreeg daar ook zijn puppy een naam – Rem!

Hij kreeg zijn eigen bak, zijn eigen halsband, zijn eigen matras! Alle andere honden in huis zijn erg dol op Rem geworden, ze gaan altijd met hem wandelen, dollen en spelen.

Rem is niet zomaar een hond, hij is een hond en een vriend! Hij heeft niet gestopt te wachten en gelooft oprecht dat er ergens op deze planeet zijn echte baasje is, die op een dag zal komen en hem zal meenemen naar zijn huis, naar zijn voeten. Dan zullen ze ’s ochtends samen wakker worden en ’s avonds samen TV kijken, ze zullen elkaar missen als ze uit elkaar zijn.

Rem is klaar om alles te leren: aan de lijn lopen, een poot geven, zitten waar hij niet wil, inentingen verdragen. Voor de baas is hij klaar voor alles! Hij weet hoe hij moet wachten en hoe hij de meest trouwe, de meest loyale en de meest noodzakelijke moet zijn.

Honden Angel, lieverd, kijk nog eens goed naar Rem, alsjeblieft… en geef hem een thuis en liefdevol gezin

Een reutje, gezond, gevaccineerd, gecastreerd

geboren in mei 2020

schofthoogte ongeveer 57 cm

NM/KP Nat O